POŻEGNANIA

CYKL  WIERSZY
KU  PAMIĘCI  TYCH  KTÓRZY  ODESZLI  

                                                                                                                                   cmentarze.szczecin.pl        
     

Motto:

Chodzi za mną szelest wspomnień
wzbiera we mnie krzyk pamięci
jak wytrzymać czas golgoty
który niosą  „Wszyscy Święci”.

30.10.2014

Nadchodzi  listopad a z nim  „dni pamięci”.
Tym, dla których te dni są ważne, dedykuję utwór „ku rozmyślaniu o życiu i jego przemijaniu”:

 O Śmierci


Potocznie
mówią o niej
to ta która nie zapala
tylko gasi płomyki życia.

Bywa zwyczajna i przewidywalna

bywa też nieprzewidywalna i nieobliczalna

przychodzi jawnie i skrycie

 w ciszy bądź złowieszczym zgrzycie.

Gasi płomyki tych
którzy mają wiele
i tych którzy nie mają nic
lub niewiele.

Gasi beznamiętnie  
w każdym cyklu pokoleniowym
aż do ostatniego
według szyfru tylko sobie znanego.

Pozostającym 

pozostawia wibrującą pustkę 

i nieustające echo

rozdzierającego krzyku pamięci

która jak fenix ciągle się odradza

trwa 

i trwać będzie do dnia

aż ostatnia łza 

człowieczej niemocy

po scenie życia 

bez odpowiedzi się przetoczy

w wieczności rozpłynie

wielki krąg zatoczy

krzykiem milczenia

powróci

i znów pytać będzie 

o sens przemijania

ludzkiego istnienia. 
***
GL

*

Śmierć według wizji artystycznej  jednego z polskich malarzy:

                  Jacek Malczewski "Śmierć"

*****

6.10.2014

Znakomita aktorka Anna Przybylska nie żyje.

Zmarła w dniu 5 października 2014 roku po ciężkiej chorobie związanej z guzem trzustki.

ANNO. W naszej pamięci miejsce masz. 

Mimo smutku i żalu dedykuję też, niosący obok łez, przesłanie nadziei, wiersz:

„Radujcie się i cieszcie

 póki razem jesteście 

bo zegary reinkarnacji

znów rozejść się mogą

więc nie spiesząc się spieszcie

by być jak najdłużej ze sobą”.

GL

Dnia 6.09.2014 roku:

W XVI Rocznicę Śmierci Syna:

Nieustające echo

Mimo upływu czasu
boleść rozstania trwa
i trwać będzie
do dnia
aż ostatnia łza
różańca niemocy
po scenie życia
bez odpowiedzi
się przetoczy
w wieczności rozpłynie
wielki krąg zatoczy
krzykiem milczenia
powróci
i znów pytać będzie
o sens przemijania
ludzkiego istnienia.

GL, Szczecin 2014

23.10.2013

Nadal będziesz z nami

Wśród nas żyłeś

jednym z nas byłeś
w obywatelskim myśleniu
o gospodarce morskiej
nieustannie nas
inspirowałeś
z pełnym oddaniem
sprawie służyłeś;
Czy udźwigniemy
teraz bez Ciebie
to nielekkie a tak
potrzebne
naszemu miastu
zaangażowania brzemię.
Wierzę głęboko
że niezależnie od tego
czy jesteś tuż obok
czy daleko wysoko
nadal będziesz z nami
i tak Ci bliskimi
morskimi sprawami.

***

Spoczywaj w pokoju
 z nadzieją
że wizje morskiej Polski
poprzez mądrość ludu
w rzeczywistość
się zmienią.

*****
Pasjonatowi Gospodarki Morskiej
   Luty 2001

Pożegnanie - powitanie

Żegnajcie... wychodzę...
słychać pospieszne postukiwanie...  nie czekajcie... nie wrócę jak zwykle...
... rozpoczynam po morzu wieczności żeglowanie.
...................
Puk  puk... cisza...
to ja Panie...
kto taki...  ja Andrzej...
Kapitan Żeglugi Wielkiej
przyszedłem na Twoje wezwanie.

Wezwałeś mnie tak nagle  nieoczekiwanie
a tyle jeszcze zostało do zrobienia:
niedokończone zadania  przerwane telefony
statki szukające bezpiecznego schronienia
pourywane guziki zardzewiałe megafony
rozpacz bliskich niespełnione marzenia
i wiele innych spraw do załatwienia.

Wiem o tym...
ale to już nie Twoje
zmartwienia
Ty swoje zrobiłeś
odpocznij teraz

resztę dam innym do zrobienia
Twoja misja doczesna dobiegła końca
nowy dom w którym
zamieszkasz
będzie od dziś dla Ciebie
Krainą Wiecznego Słońca.


*****

Kapitanowi  Żeglugi  Wielkiej  

                                          Czerwiec 1998                                         

Drugi  brzeg

Byłaś
wśród nas
dniami godzinami
byłaś z nami  latami
 uczyłaś tańczyłaś kochałaś
przyjaźni nie szczędziłaś.

 Dziś
pożegnania
nadszedł czas
gdyż na drugi brzeg
 Styksu nieoczekiwanie
 już
przeniósł Cię
 wiecznej rzeki stróż.

Pozostawiłaś pamięć
która  zawsze będzie trwać
jak Twój piękny uśmiech
i ostatnia Twoja łza
które na tym brzegu
zostały wśród nas.

Pamiętaj
ci którzy tu jeszcze pozostali
sercem i myślami są z Tobą
będą o Tobie pamiętali
..........

na swoją łódź

i swego przewoźnika

będą także czekali.

*****

Nauczycielce Tańca z TWF

Styczeń 2007

Trwać będziesz

Przyjacielu
byłeś z nami  wczoraj
nie ma Cię dziś
pozostanie pamięć
wspólnie spędzonych
chwil  dni
a jeszcze tak niedawno
mówiłeś nam  mi
życie to nie żart
nawet jeśli się śni
żyje się raz
raduj się więc
póki go masz
bo kiedy czas
jego minie
zmienisz kształt

- wrócisz skąd wyszedłeś -
w kosmicznym bycie się rozpłyniesz
w nim trwać nadal będziesz

........
 w naszych sercach
 też nie zginiesz.

*****
Przyjacielowi z I M

Kwiecień 2001

Żegnaj Kolego

Byłeś
z nami przedwczoraj
byłeś wczoraj,
dziś nie ma Cię wśród nas
dla Ciebie nastał inny czas.

Gdy byłeś z nami tu
kochałeś życie
kochałeś bliskich
kochałeś wszystkich.

Choć los nie szczędził
 razów ni zawodów
znosiłeś go z godnością
nawet jeśli doskwierał
nie goniłeś za bogactwami
ni ziemskimi zaszczytami
jak za sławą generał.

Byłeś pogodny i uczynny
dzielny i wytrwały
historią Naszej Szkoły
 nieustannie zafascynowany
i ocalaniu jej pamięci od zapomnienia
bezgranicznie oddany.

Z podstępnymi chorobami
wiele bitew wygrywałeś
byliśmy przekonani
że wygrasz znów
i znów będziesz zdrów.

Niestety ostatnia choroba
za wygraną nie dała
silniejszą się okazała
i stało się
 na życia rzeki drugi brzeg
przeniosła Cię.

Stoimy więc
nad mogiłą Twą
 nie wierząc w to
co stało się
z nadzieją że za chwilę
lub dwie wśród nas
znów ujrzymy Cię
ale mimo buntu
wiemy też
że to co się stało
nieodwracalne jest
mówimy więc
jesteśmy i będziemy
dziś i tu
z Tobą i Bliskimi Tobie
dopóki starczy nam tchu.

Pozostaniesz  na zawsze
 w naszej pamięci jako ten
który kochał ludzi i życie
i z potęgą śmierci
do końca swych dni
wytrwale się bił
aż zabrakło sił
na odparcie
 śmiertelnego ciosu
który w Twe serce
 się wbił.

*****

Pasjonatowi Pamięci o TWF
Styczeń 2010 

Szkolnemu Przyjacielowi

Rówieśniku
sercu bliski
kolego przemiły
 lat pięćdziesiąt minęło

od pierwszych chwil
 które koleżeństwem
nas zaszczyciły.

Przez czas cały
tak się jednak układało
 że nie często koleżeńsko
 spotykać nam się udawało

taki już urok te lata miały

iż  nasze drogi 
najczęściej się rozmijały

ale na szczęście
były też lata lepsze
w których od czasu do czasu

także się spotykały.

Po raz pierwszy
spotkaliśmy się
przy narodzinach
  Szczecińskiego  Technikum 
Wychowania Fizycznego
tu się poznaliśmy
i do tej samej szkolnej klasy
przez jeden rok chodziliśmy

był to pamiętny rok

1952-gi
rok pełen wrażeń

niekiedy krótkich
 a niekiedy długich
rok doświadczeń nowych
i w postaci zmagań
 i nadziei życiowych.

Po raz drugi
spotkaliśmy się w porcie
 na nabrzeżach
METRANS i EWA
przy obsłudze statków 
przychodzących z morza

i tych pełnych i tych pustych

był wówczas rok 1956-ty
ja pracowałem tam
jako robotnik przeładunkowy
 czyli sztauer - mówiąc językiem portowym
Ty byłeś tam dyspozytorem statkowym
co w języku sportowym
znaczyło że byłeś tak ważny
jak w koszykówce na przykład
 zawodnik zwany obrotowym
był to czas wyrzeczeń i ciężkiej pracy

choć radościami też się zaznaczył
trwał jednak krótko
bo już po latach dwóch
 życie nas rozdzieliło
i to na długo znów.

Po raz trzeci

po czasie długim
spotkaliśmy się
 w roku 2002-gim

byliśmy już siwi i na emeryturach
głowy nam się pochyliły
a nogi już nie chciały
 biegać po górach
zetknęły nas sprawy związane
ze zjazdem absolwentów
 z okazji 50-lecia Technikum
Wychowania Fizycznego

czyli z okazji uczczenia

powstania i całej historii
Technikum naszego
 szkoda że ze względu
na stan  zdrowia swojego
nie miałeś w nim udziału osobistego
a zjechało się nas wielu

i świętowało w te dni

jak na wielkim balu
czy  weselu.

Po raz czwarty
spotkaliśmy się 

marca piątego
roku 2007-ego

przy Twej Urnie

w dniu pogrzebu Twego
 to  ostatnie już spotkanie
po tej stronie przeznaczenia

nikt nie zmieni biegu losu
nic nie zmieni w światło cienia
ręka ręki już nie sięga

odległości są za duże

jasność myśli też się gubi
ja zostałem na tym brzegu
 Ty stanąłeś już na  drugim.

Jeszcze jedną szansę mamy

by się spotkać

więc z pewnością

 się  spotkamy
po raz piąty

i z pewnością

 na czas długi

to na pewno będzie wtedy

kiedy w ślad za Tobą
i ja przejdę także
 na  brzeg rzeki drugi
****
który
 mam nadzieję taką  
przyjmie nas przyjaźnie

a w dowód tego
 obdarzy uprawą

wieczystych ogrodów

bez nieprawości
fałszywych proroków
i cywilizacyjnych smogów.

*****
Przyjacielowi z TWF
 Marzec 2007

27.10.2013

Ku  Katharsis

Katyń przed Tym
- zwykłe pole... zwykły las -
Katyń po Tym
- słowo przeklęte po wieczny czas -
Katyń
historii wyrzutek i podrzutek
od siedemdziesięciu lat
jątrzy sumienia narodów
ich elit i przekupek.

Stalinowski totalitaryzm
w latach czterdziestych
 wieku dwudziestego
zbrodniami nienasycony
tutaj w Katyniu
nienawiścią i ludobójstwem
polskich patriotów
został dokarmiony.
W szaleństwie
tej zbrodni zamordowano
dwadzieścia dwa tysiące
internowanych bądź aresztowanych
niewinnych bezbronnych
obywateli polskich
w większości oficerów
tylko dlatego 
że byli patriotami
narodu swojego.

Dziś
w Katyniu
kwietnia dziesiątego
wieku
dwudziestego pierwszego
szaleństwo śmierci
 nowy krąg zatoczyło
i rozdając razy na oślep
znów bolesnym ciosem
w elitę naszego kraju
uderzyło.
To właśnie dziś
w katastrofie samolotu
wiozącego
 delegację państwa polskiego 
na uroczystości poświęcone
siedemdziesiątej rocznicy
mordu katyńskiego
podczas lądowania na
polowym lotnisku
pod Smoleńskiem
dziewięćdziesiąt sześć osób
wraz z Prezydentem Polski
życie utraciło
i do kraju ojczystego
w kirze pamięci
i żałoby narodowej
 powróciło.
Oby ta ofiara
ostatnią
a daremną nie była
oby do prawdy
oczyszczenia
i pojednania
obu słowiańskich narodów
 się przyczyniła.

*****

Ku Pamięci Ofiar Katyńskich
i Katastrofy Smoleńskiej

Kwiecień 2010

Ostatnie Pożegnanie

Żegnaj
szkolny Kolego
nadszedł taki czas
pisany każdemu z nas
kiedy w obliczu śmierci
spotykamy się
razem ostatni raz.

Drogi Kolego
dziś nadszedł właśnie ten czas
kiedy z wielkim bólem i smutkiem
żegna Cię każdy z nas.

Płomień Twojego życia
 naporowi choroby nie sprostał
Twej egzystencji interwał
się zerwał 
ale w sercach naszych
płomień pamięci o Tobie
pozostanie nie zgaśnie
- będzie trwał -

 *****

Żegnaj Szkolny Kolego

Grudzień 2010

Chwila
zadumy i refleksji

Wśród nas żyła
skromna uśmiechnięta
podglądaniem egzystencji
 na planecie pochłonięta
o zaszczyty nie dbała
od patosu i celebrowania uciekała
ale w poezji nad słowem i myślą 
w mistrzowski sposób panowała
i niepowtarzalnym kojarzeniem
ujęć i znaczeń
nieustannie zaskakiwała.

Nawet Nobel
nie zawrócił Jej w głowie
bo taką jak przed nim
i po nim pozostała.
Nie była ideałem
i o tym wiedziała
nie była ikoną
i być nią nie chciała.
Czuła się tylko
człowiekiem
i o tym co ludzkie
z pasją mówiła i pisała.

Ludzie
 Ją za to cenili
choć za tym
 nie przepadała
lubiła nawet tych
którzy Jej nie lubili
bo taką naturę miała
że wszystkim ludziom
o życiu coś ważnego
poprzez swą poezję
powiedzieć chciała.
***
Pewnego
 dnia zimowego 
w inny wymiar przeszła
i nowymi szlakami pomaszerowała

ale Jej Poezja tutaj
wśród nas pozostała.

*****
Laureatce Literackiej Nagrody Nobla

Luty 2012

Pożegnanie


Żegnaj Profesorze
Byłeś jak słońce
Byłeś jak morze.

Rozsiewałeś ziarno wiedzy
O każdej porze
Na ziemi żyznej
I na ugorze.

Byłeś nauczycielem
Byłeś przyjacielem
Byłeś przewodnikiem
I obywatelskiej wspólnoty
Cenionym uczestnikiem.

W naszej pamięci
Zawsze miejsce będzie
Dla Esencji
Twojej Egzystencji.

*****

Profesorowi Uniwersytetu Gdańskiego

Lipiec 2012

Więź pamięci

Synu... jesteśmy
teraz tak daleko
od siebie
jak gwiazda od gwiazdy
na bezkresnym niebie.

Ręka ręki nie sięga
głos w przestrzeni ginie
wzrok mozolnie dal zgłębia
inaczej płynie
dla każdego czas.

Tylko pamięć
o wspólnych dniach
niezmiennie łączy nas
pamięć która trwa
jak wiecznie spadająca
ostatnia Twoja łza.

*****

Pożegnanie z Synem

Wrzesień 1997

Ból pamięci

Cóż mi z tego
że słoneczko lśni.
Cóż mi z jasnych
pięknych dni.
Cóż mi z tego
że wśród łanów
kwitnie mak.
Gdy mi Ciebie
Synu Drogi
nieustannie brak.
*****

Ku Pamięci Syna

Wrzesień 1997

Bracie

Na co dzień
byłeś szorstki
niekiedy nawet niemiły
ale serce miałeś dobre czułe
na krzywdę byłeś wrażliwy.

Życie miałeś niełatwe
los nie szczędził Ci razów
dostatkiem nie rozpieszczał
kłopotami dopadał
a nierzadko pod nogi
i kłody podkładał.

Znosiłeś go z godnością
choć często Ci doskwierał
nie goniłeś za bogactwami
ni ziemskimi zaszczytami
jak za chwałą generał.

Skromne życie wiodłeś
na polskiej emeryturze
którą w trudzie wykułeś
za kierownicą żuka
i czarnej górniczej dziurze.

W ostatnich latach
z chorobą się ścigałeś
a kiedy nadzieja w nas wstąpiła
że uciec jej zdążyłeś
znienacka serce  nie wytrzymało
i w żałobie nas pogrążyłeś.

Dziś
przy mogile stoimy
nad którą cicho szumi las
i patrząc na nią
nadal nie wierzymy
że pożegnania
 nadszedł czas.

Bracie och Bracie
nikt tego nie wie
co spotkać może raz po raz
za chwilę lub dwie każdego z nas.

Pewni jesteśmy
 jedynie tego mój Bracie
że kiedyś znów spotkamy się
na wspólnym kosmicznym
czacie.

*****

Nad Grobem Brata

Lipiec 2004

Bez odpowiedzi


Patrzę na mogilne kwiaty
i ogniki migocących świec
patrzę i czuję jak mnie
okrutny ciężar
bolesnej rozpaczy
kamieniem syzyfa
ku ziemi gnie.

Gdzie jesteś Synu
pytanie za pytaniem
powietrze tnie
czy jest Ci dobrze tam
czy cierpisz tam jak tu
czy brak Ci mej miłości
tak jak Twej brakuje mnie
***
Żadnej odpowiedzi
na pytania me
żadnego odgłosu.
jak w zaklętym śnie
żadne źdźbło ani drgnie.
*****

Pożegnanie z Synem

Wrzesień 1997

Nieustające echo

Mimo upływu czasu
boleść rozstania trwa
i trwać będzie
do dnia
aż ostatnia łza
różańca niemocy
po scenie życia
bez odpowiedzi
się przetoczy
w wieczności rozpłynie
wielki krąg zatoczy
krzykiem milczenia
powróci
i znów pytać będzie

o sens przemijania
ludzkiego istnienia.
*****

W
XV Rocznicę Śmierci Syna

Wrzesień 2012

30.10.2013

Kamienne Serce

Synu
szesnasty rok mija
od kiedy świeci
ognik pamięci
przy Kamiennym Sercu
z datą Twojej śmierci
i czas przemijania odlicza
w rytmie
spadających liści
motyla życia
 biegu słońca
 księżyca.

Przychodzę
w to miejsce coraz częściej
i coraz dłużej stoję
przed obliczem tego
Serca Kamiennego
w osłupieniu
zatroskaniu
utrudzeniu
   zadumaniu.
 Stoję i patrzę
    patrzę i myślę 
      myślę i czuję   
  jak Serce pulsuje
     pamięcią czystą   
raz daleko
a raz blisko
raz boleśnie
raz radośnie
                w rytmie marsza               
w rytmie disco.

Dla postronnych
to tylko kamienna tablica
jedna z wielu
wokół stojących
bądź przybywających
ból i cierpienie

łagodzących 
wśród żegnających
i pozostających.
 
Dzień po dniu upływa
kamiennych tablic przybywa
można chodzić  stać
patrzeć i czytać
przez wiele lat
tyle imion tyle dat
za każdą kryje się ktoś
kto kochał cierpiał żył
pracował radował marzył
o szczęściu śnił.

Dziś rocznica
Twej transformacji
więc jestem
stoję u jej bram
na kamienną tablicę patrzę
i w zadumaniu pytam
czy nadejdzie jeszcze czas
który przyniesie ukojenie
czy kiedykolwiek losu bieg
 przywróci utracone
 nadzieje.
???

*****

Ku Pamięci Syna

Listopad 2013

Pożegnanie z Mamą

Mamo
jesteśmy już teraz
tak daleko od siebie
jak gwiazda od gwiazdy
na bezkresnym niebie.

Ręka ręki nie sięga
głos w przestrzeni ginie
wzrok mozolnie dal zgłębia
dla Ciebie i dla mnie
inaczej płynie czas.

Mamo
nie widzę już
twej twarzy
nie słyszę głosu
nie czuję ręki
słyszę tylko
 zew pamięci
czuję tylko
 serca męki.

Wczoraj byłaś
dziś Cię nie ma
wczoraj radość
była wielka
dzisiaj serce
z żalu pęka.

Mamo
gdziekolwiek
teraz jesteś
wśród gwiazd
iskrzących na niebie
z aniołami na sjeście
czy tylko w tym
ziemskim grobie
sercem i myślami
jestem i zawsze
 będę przy Tobie.

*****

Ku Pamięci Naszych Mam

Listopad 2013

Żegnaj Kolego Nasz

Drogi Kolego
dziś nadszedł ten czas
kiedy z wielkim bólem i smutkiem
żegna Cię każdy z nas.
Płomień Twojego Życia
 naporowi choroby nie sprostał
Twej egzystencji interwał
się zerwał 
ale w sercach naszych
płomień pamięci
o Tobie pozostał
i nie zgaśnie
....
 będzie trwał.

*****

Zaprzyjaźnionemu Twórcy z ZSTK

Kwiecień 2013

Koleżanko Nasza

Ciągle
jeszcze nie wierzymy
że tak nagle
z Tobą się rozstajemy
i choć sercem
pogodzić z tym
 się nie chcemy
to rozumem
 przyjąć musimy
że znienacka  nadszedł
 właśnie ten czas
w którym z wielkimi smutkiem
i bólem żegna Cię
każdy z nas.

Koleżance z  ZSTK

Październik 2013

Listopadowe liście

Patrzę
i nie widzę już
liści tysiącami
odcieni drgających
zieloną ścianą
niebo zasłaniających;
patrzę
i widzę już tylko
liście na różne
sposoby leżące
często dziwne
kształty tworzące
jedne jeszcze
na pół żywe
inne usychające
z braku wody
poskręcane przez słońce
prawem Newtona
goliznę ziemi przykrywające
a inne jeszcze
nowymi zaczynami 
w przyszłość wchodzące.

Słucham
lecz nie słyszę już
nad głowami
liści szumiących
zagadkowymi melodiami
 ujmujących
 różnymi tonacjami
się rozchodzących
 nad i pod drzewami;
słucham
i słyszę już tylko
 pod nogami
liście transformację 
przechodzące
wielością odgłosów
szeleszczące
raz gwałtownością
tonów straszące
raz śmiechem parskające
a innym jeszcze          
żałośnie skrzypiące.

Słucham i myślę
o tym co do mnie
mówiły te liście
kiedy nad głową
o przyszłości szumiały
a przy tym powinność
teraźniejszości spełniały;
słucham i myślę
także i teraz
kiedy pod nogami
raz po raz
przeszłością szeleszczą
to przyjazną to złowieszczą;
o obu  myślę i obie czuję    
pierwszą pamiętam
 chętnie do niej wracam
i po wielekroć odczytuję
druga w pamięci
złowieszczo zgrzyta
szarpie bolesne struny
rozrywa rany
o zgodę nie pyta.

Jeszcze raz
przypatruję się liściom
i wiem 
że choć wszystkiego
co widzę
 nie obejmuję myślą
to nieomylnie czuję
 sercem odgaduję
gdy wielka tęsknota nadchodzi
dotyka pamięć budzi
wszystko co drogie przywołuje
z teraźniejszością się nie godzi
 w buncie się wije
wielką moc rodzi
wzmaga się wiruje
zeschłe poskręcane

liście prostuje
w górę je unosi
wśród gałęzi tasuje
 na chwilę dawny byt
 im przywraca
konary drzew dekoruje
potem  znów wszystko zmiata
nowe koła zatacza
liście od nowa tasuje
inaczej rozdaje
w końcu impet wytraca
zadyszki dostaje
liść za liściem
na ziemię wraca
bezwładnie opada 
w płaszcz pamięci
się składa
by znów przy każdym kroku
przeszłością szeleścić
od zmroku do zmroku
dzień po dniu rok po roku
dopóki cienie przeszłości
nie ustąpią miejsca
wyzwaniom przyszłości.

*****

Ku Pamięci Tych Którzy Odeszli

Listopad 2013

Z cytatów Poety:

Tadeusz  Różewicz spoczął na cmentarzu w Karpaczu.

Poeta  zmarł  24.04.2014 roku we Wrocławiu. W październiku skończyłby 93 lata. W pogrzebie poety uczestniczyła tylko rodzina.

Uroczystość pogrzebowa  odbyła się 29.04.2014 roku  w pochodzącej z przełomu
XII i XIII wieku drewnianej świątyni Wang w Karpaczu (województwo dolnośląskie). Poeta spoczął na tamtejszym cmentarzu ewangelickim. Urnę z jego prochami złożono obok grobu Henryka Tomaszewskiego - twórcy wrocławskiego Teatru Pantomimy.

Uroczystości pogrzebowe poprzedziło odczytanie ostatniej woli Różewicza.

Czym wg Poety jest "NIC" :

Nic nadchodzi
nic w czarodziejskim płaszczu
Prospera
nic z ulic i ust
z ambon i wież
nic z głośników
mówi do niczego
o niczym

nic płodzi nic
nic wychowuje nic
nic czeka na nic
nic grozi
nic skazuje
nic ułaskawia.

1962